Over mij
Als kind zat ik uren te lezen. Heerlijk verdwalen in een boek. Leergierig en nieuwsgierig keek ik de wereld in. De gedrevenheid om mijzelf te ontwikkelen zat er al vroeg in.
Na diverse opleidingen en cursussen afgerond te hebben kwam ik uit bij de opleiding Farmakunde. Toen al geïnteresseerd in de gezondheid van de mens, maar dan vanuit een ander perspectief. Binnen de Farmacie ontwikkelde ik mij van Farmakundige tot manager Kwaliteit en Zorg bij een keten van apotheken.
Ik heb altijd gevoel gehad voor dynamieken binnen teams. Collega’s wisten mij blindelings te vinden wanneer zij vastliepen in het werk. Vanuit een natuurlijke stroming kwam coaching en begeleiding op mijn pad. Ik ontwikkelde mij tot vertrouwenspersoon, gaf teamtrainingen en individuele coaching. Zo ben ik vorm gaan geven aan mijn passie om mensen te begeleiden naar een diepere verbinding met zichzelf en elkaar.
Er liggen schatten in de donkere kant van je persoonlijkheid
Ik vind het leuk om nieuwe dingen te onderzoeken en ervaren. Vooral díe dingen die te maken hebben met persoonlijke ontwikkeling. Zo heb ik zelf een coach en volg ik minimaal één opleiding per jaar (al zijn het er vaak meer). De meeste kun je vinden via mijn LinkedIn profiel.
Zo voel ik mij zowel in het bedrijfsleven als in de spirituele en bewustzijnswereld thuis.
Ik hou van de doelgerichtheid van ondernemen én van het aanwezig zijn in het hier en nu, verbonden met mijn lichaam. Het werken met hoofd én hart. Deze polariteit in mij heeft lang tegenstrijdig gevoeld. Er werd beroep gedaan op een van de twee. “Het kan toch niet beide zijn?” Inmiddels kan ik voelen hoe gaaf het is om deze te verbinden, hoe breed mijn spectrum daardoor is. En hoe leuk het is om te werken met polariteiten.
Gedichten schrijven als uitlaatklep
Al zolang ik het mij kan herinneren schrijf ik. Het is voor mij een manier om mijn emoties en gevoelens helemaal de ruimte te geven.
Hoe kan ik dit beter woorden geven dan met het delen van een van mijn oudste gedichten:
Droge tranen
Ik huil droge tranen
Ik schreeuw zonder geluid
Niemand die het hoort
Niemand die het ziet
Niemand die het voelt
Want het is mijn verdriet
Chandra de vries, november 1992
